1 mei: mag ik een liedje?

Elke avond is het vaste prik. Na het avondeten is het gekke kwartiertje, dan rennen de jongens rond in hun nakie en voetballen ze in de kamer. Ze plakken voetbalplaatjes in en maken gewoon heel veel herrie. Daarna eten ze nog een toetje – meestal een bakje yoghurt of kwark, soms een smoothie als ik de geest heb. Zodra de bipsjes op hun stoel zitten, komt het luide verzoek voor een LIEDJE.

En het leuke is, dat kan van alles zijn. Bjarne is nogal fan van Astronaut in the Ocean (kent hij via TikTok, zegt hij). Ole houdt van de Coffin Dance (don’t ask) en zingt door Sing 2 luidkeels mee met I’m Still Standing. Maar Nederlandstalig vinden ze net zo leuk. Bon Gepakt, iets met zwemmen in Bacardi, of Normaal met Deurdonderen omdat ze nou eenmaal onder invloed staan van hun vader die diehard Graafschap-supporter is. En mijn opvoeding begint ook vruchten af te werpen, want ze vragen net zo goed om Marshmello en ‘dat liedje met vuurwerk’ van Gotor. Marc heeft er een iets minder nette benaming voor, i don’t care. Muziek verbindt en om op deze manier hun smaak te leren kennen, vind ik echt supervet.