Het Grote Lexicon van Bevallen en Opstaan #2

In de eerste weken met Ole heb ik (bijna) dagelijks déjà vu’s ervaren: oh ja, zo was dat met een baby’tje. En, nog erger dan bij de eerste: dat ze me dát nou nooit hebben verteld toen ik nog met een toeter van een buik rondliep. Daarom, een beetje ter lering maar vooral ter vermaak: Malin’s Lexicon van Bevallen en Opstaan en Huilen en Verdergaan.

Met vandaag:

De N van Neem. Je. Tijd.
Vrij naar Baz Luhrmann: lieve zwangere vrouwen, neem je tijd. If I could offer you only one tip for the future, neem je tijd would be it. “Ja, ja, tuurlijk”, zie ik je nu denken. “Ik neem mijn tijd, mijn baby wordt een zoet kind, ik slaap zo de nachten weer door. Kraamvisite? Gezellig juist, kom maar door.”

Lieve schat, wacht nou nog even met die woeste plannen. Oké, ik legde goedbedoelde adviezen óók naast me neer toen ik zwanger was, dus als je daar geen zin in hebt, klik dan vooral weg.

MAAR. Voor wat het waard is.

Ik wilde dat ik bij onze eerste meer tijd had genomen. In mijn kraamtijd, om aan Bjarne te wennen, om aan de nieuwe gezinssituatie te wennen. Bij de tweede ging dat beter, al denk ik nog steeds: “Shit, waarom heb ik toen en toen niet wat rustiger aan gedaan? Waarom ‘moest’ ik nou alweer van alles van mezelf?”

Het antwoord? Ik wilde laten zien dat ik die klusjes wel even zou klaren. Ondanks een bevalling – op zich al een klus – met flink wat bloedverlies, moest en zou ik van mezelf weer vlot doorgaan. Dat ik de eerste nacht in het ziekenhuis nog bijna van mijn stokje ging toen ik opstond, had een teken moeten zijn dat mijn lichaam moest herstellen. Maar hé, een nacht later mocht ik naar huis, zonder bloedtransfusie. Dan zou het toch wel weer in orde zijn?

Nou, nee.

Pas na de bevalling van nummer twee (gepiept in een paar uur en zo veel ‘makkelijker’ dan nr.1) realiseerde ik me dat ik het mezelf echt heel lastig had gemaakt. Niet op bed blijven met mijn bleke snoet en ijzertekort, meerdere visites op één dag laten komen, na vier weken in de stress schieten omdat ik mijn kind nóg niet doorhad… De voorbeelden zijn legio in mijn hoofd.

Bij Ole had ik me al voorgenomen om het rustiger aan te doen en dat lukte aardig. Ik ging tussen de middag netjes plat, alleen de oma’s kwamen langs en verder wat het die eerste twee weken HEERLIJK rustig. Dat schijnt bij een tweede sowieso wel te zijn, iets minder buzz.

Wat verder scheelde was dat ik makkelijker kon relativeren en het idee om rustig aan te doen minder erg vond. Prima, dan maar niet de vaatwasser uitruimen, was opvouwen of nog even het journaal kijken. Dan ziet die en die vriendin Ole pas na 5 weken – het kind verdwijnt (als het goed is) niet zomaar.

Dat relativeren gold overigens niet alleen voor praktische zaken. Ook het leren kennen van dat mooie nieuwe mensje met al zijn eigenschappen en eigenaardigheden kost me minder moeite. Ik laat het meer over me heen komen. Het komt allemaal wel. De eerste keren met twee zijn net zo eng als de eerste keren met één, alleen laat ik me nu minder tegenhouden door die angst.

Je hoeft niet direct een autorit van twee uur te maken – naar de kinderboerderij is prima. Als de oudste opstandig wordt van de kleine: even k*t, niet onoverkomelijk. Een huilend kind in bed en een huilend kind voor de fles? Ze zullen beiden moeten leren wachten, terwijl jij de tijd neemt om ze te troosten en verzorgen.

Neem. Je. Tijd.

Toegift:
– Weet je van jezelf dat je snel de neiging hebt om te snel weer te veel te willen? Vraag bij je kraamzorg om een ervaren exemplaar als je bevallen bent, die je zonder pardon terug het bed in jaagt als je er op dag 1 al uitkomt. Wij hadden bij Bjarne een schat van een meid van 21, maar ik had achteraf liever het moederlijke type gehad dat bij Ole kwam kramen.
– Wees niet bang om de boot af te houden qua bezoek of om af te zeggen als jij en/of je baby en partner er te moe voor zijn of om wat voor reden dan ook geen zin in hebben. Je hebt – in de meeste gevallen – maar zó weinig tijd met zijn drietjes, viertjes, whatever. Koester die tijd.
– Wees ook niet bang om het bezoek de deur uit te jagen als je naar bed wilt. Of rustig wilt voeden. Of wat dan ook. Een kraambezoek is – naar mijn idee – bedoeld om een kopje koffie te drinken, de baby te bewonderen, eventueel een cadeau te overhandigen en om dan binnen 1,5 à 2 uur weer heel snel vort te gaan. Als je uitgebreid wilt blijven eten, kom je maar langs na een maand of 3.

Oh en nog een geheel random tip: wil je de nieuwbakken ouders feliciteren? Stuur een bloemetje! Instant feestgevoel en geheid dat ze het gebaar onthouden. You’re welcome ;-)