Verhuizen (voor volwassenen) (deel een)

Om tien over twee stonden ze voor de deur: de verhuismannetjes. Mét onze nieuwe keuken. Mannetje 1 (gezet en met bril) komt binnen, kijkt rond. “Ik heb nog wel iets meer ruimte nodig”.

Les 1 als je een keuken laat bezorgen: haal niet alleen de plek leeg waar je aanrecht komt, maar ook de rest van de kamer. Anders monteert het zo lastig. Gelukkig is de vloer al bijna helemaal gelegd, anders had ik ook nog 20 dozen lamelparket kunnen gaan versjouwen.

Dat zou ook niet voor het eerst zijn geweest, want verrassing verrassing, je sjouwt wat af tijdens de voorbereidingen op je verhuizing. Niet tijdens het overgaan zelf, ben je mal, daar hebben we mensen voor ingehuurd. In deze weken voor D-Day mogen we het nog lekker allemaal zelf doen. De pakken laminaat in de auto en weer eruit. De trap op. De workmate naar boven, de laminaatsnijder naar zolder, de emmers latex hebben het hele huis gezien, net als de klustrap.

Het maakt het hele proces ook wel weer leuk. Want je krijgt er spierpijn van. Niet veel, net genoeg om te denken ‘pfoei, ik voel mijn knieën wel’.

Wij zijn gewoon makelaar

Ik bedacht me vanmiddag nog iets typisch. We kregen afgelopen week een stel op bezoek met een van hun kinderen. Nou ja, op bezoek: op bezichtiging. Mijn vriend en ik leidden ze rond. Woonkamer. Balkon. Slaapkamer 1, 2 en ‘wow, dít is een grote slaapkamer’. De badkamer (‘er zit zelfs een bad in joh’). En wij maar glimlachen en informatie geven en zeggen hoe fijn het hier wel niet wonen was, met de supermarkt op een steenworp en zo lekker veel ruimte.

Vriend en ik keken elkaar aan toen ze weg waren. Het voelde net alsof we voor makelaar hadden gespeeld, alsof wij het huis kwijt moesten en deze mensen ervan moesten overtuigen dat het een TOPkeuze was. Gelukkig had ik nog iets negatiefs gezegd over de energierekening.

Hoe het ook zij, wie er ook na ons op deze 118 vierkante meter gaat wonen…. morgen wordt de keuken geplaatst. Dan wordt ons nieuwe huis al een klein beetje meer thuis en gaan we van sjouwen naar poetsen. Naar plintjes leggen en een nieuwe spiegel ophangen in de douche. De trap schuren, gordijnen kiezen en voor de eerste keer koken.

Ik heb er zin in.

PS best wonderlijk: van de drie emmers voorstrijk die we hadden gekocht, konden er 2 terug naar de bouwmarkt. Minstens zo wonderlijk was dat de fles parketlijm die goed zou zijn voor zo’n 30 vierkante meter (ongeveer de woonkamer) dat bij lange na niet redde. Verhuizen, een grote verwarring.